เรื่องโรคกลัวไหม ก็กลัวแต่ไม่ได้วิตกขนาดนั้น แต่ป้องกันตัวเองสุดฤทธิ์ เรื่องvisa ก็โชคดี ไม่มีปัญหาไร ผ่านง่ายมาก ผ่านก่อนสถานทูตปิดอาทิตย์เดียวเองมั้ง รอดดดด ขนาด ตม เมกายังเเซวว่ามาได้ไง แต่ก็ไม่ติดอะไร ผ่านฉลุย 

ไปถึง นอนคืนเดียว คืนต่อมาเริ่มงานเลย เพราะเราไปเลทมากแล้ว มีsupervisor มารับถึงสนามบิน ระหว่างทางคุยไปเรื่อย ละแทบช็อกที่ซุปบอกว่าปีนี้คงไม่มีlifeguard olympic เพราะมีlifeguard8คนเท่านั้น ปกติ500กว่า เลยเซ็งจัด 555

ไปถึงบ้านฟรีก็ไม่ได้คาดหวังมากแต่พอไปเห็น กว้างมาก ฟิตเนส สระว่ายน้ำ ห้องกว้างใหญ่อยู่กัน3คนเท่านั้น ที่พักเป็นapartment อารมณ์condoบ้านเราอะ พอเริ่มงาน ซุปก็น่ารักมาก หล่อมากด้วย มาสอนงานวันแรกวันเดียวแล้วก็ไป ต้องหัวไวนิดนึง 

เเต่เขามาตรวจงานเรื่อยๆทุกวีคนะ เราได้เป็นsingle guard ประจำสระคนเดียว ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนร่วมงาน ตอนแรกก็เอ้ะ จะได้ใช้ภาษาไหมน้า สรุปได้ใช้ตอนแขกมาเล่นน้ำนี้แหละ แล้วเป็นสระในapartment ที่เดียวกับที่อยู่เราเลย ไม่ต้องเดินทางไกล แขกที่มาใช้ก็หน้าเดิมๆคุ้นหน้าคุ้นตา อยู่เดือนแรกๆ เหงาจัง ไม่มีใครให้คุยเลยไปๆมาๆ เม้าส์กับแขกยับ เรื่อง เศรษฐกิจ เอย ทรัมป์ เงินเดือน งาน ประวัติศาสตร์เมกา เรื่องหมา แมว คุยหมด ทำให้เราได้ใช้ภาษาขึ้นมากจากจุดนี้ บวกกับเมท เรามีเมทไทยคนและตุรกีคน เม้าส์กันทุกคืน เหมือนอัดอั้น นี้แหละทำให้ได้ใช้ภาษา แถมยังได้เรียนรู้ภาษาตุรกี วัฒนธรรมแปลกๆ ได้กินอาหารตุรกีที่เมททำอยู่บ่อยๆด้วย