Work and Travel USA

ประสบการณ์ Work and Travel ที่ Hawaii, USA เป็นอะไรที่เรียกได้ว่าคุ้มมากกับการตัดสินใจมาที่นี่ เป็นครั้งแรกที่ไปต่างประเทศและมั่นใจว่าอาจจะได้อะไรมากกว่าคนที่ไปเที่ยวเฉยๆ ตั้งแต่ขึ้นเครื่อง ต่อเครื่องและลงจากเครื่อง ตอนต่อด้วยAircraft มองลงไปข้างล่างคือเห็นแต่น้ำทะเลที่สลับกันไปมา ใจหายนิดๆเพราะเครื่องบินลำเล็กเก่านิดหน่อยแต่ท้าทายดี 5555 พอถึงเกาะคาวาย คือต้องไปหาบ้านซึ่งเราไม่รู้เลยว่าบ้านอยู่ส่วนไหนของคาวาย ไม่มีเบอร์ติดต่อใคร จนตามหาบ้านเจอ เป็นบ้านต้นไม้ ร่มรื่นมาก วันแรกที่ต้องไปเปิดบัญชีคือไม่รู้ว่ารถบัสจะมาตอนไหนดูไม่เป็นเพราะมันมีสองฝั่ง เราก็ไม่รู้ว่าปลายทางที่เราจะไปต้องขึ้นตรงไหนยังไง ตัดสินใจ hitchhiking สักประมาณยี่สิบนาทีก็มีคนจอดรับ เค้าพาไปทุกที่เลย ใจดีมาก ขากลับรถบัสหมดตั้งแต่สี่โมงเย็น กว่าจะได้กลับบ้านตัดสินใจ hitchhiking ตอนสองทุ่ม เส้นทางคือไกลจากบ้านประมาณชั่วโมงนึง มีคนใจดีมาส่งอีกตามเคย คือคนที่นี่ใจดีมากจริงๆ

ประสบการณ์ทำงานคือได้จากที่นี่เยอะมาก ได้มีความรับผิดชอบ ตรงต่อเวลา รู้จักการทำงาน เรียนรู้ที่จะอยู่กับคนหมู่มาก ความมีน้ำใจต่อกัน ได้เพื่อนใหม่จากต่างประเทศที่ดีมากๆและทุกวันนี้ยังติดต่อถามไถ่กันเป็นประจำ สำหรับแก้มคือผูกพันกับเพื่อนใหม่พอสมควร ตอนเราจะกลับหลายคนนี่ร้องไห้ตามเลย ตอนทำงานอยู่หลายคนจะเก็บขนม ข้าว ไข่ไก่ไว้ให้เราเพราะรู้ว่าเราทำกับข้าวมากินเอง บางคนเอ็นดูเราเหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกับเขา จะชอบมาถักผมให้ ชอบมากอดเรา เวลาเห็นเราเขาจะยิ้มมาแต่ไกลแล้วเรียกชื่อเรา บางคนทำกับข้าวมาเผื่อเราอีก อยู่ไปสักพักก็ได้รู้จักกับคนมากขึ้น เลยมีคนพาเที่ยวบ่อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นlocalของที่นั่น

การเที่ยวของแก้ม ถ้าพูดตามตรงคืออยู่ไทยยังไม่เที่ยวขนาดนี้ คือครั้งแรกไปน้ำตกที่หนึ่ง เราก็คิดว่ามันเป็นแอ่งให้ลงเล่นได้เลยเหมือนบ้านเรา แต่ที่นี่ไม่จ้า ต้องกระโดดจาcliff ไปยืนมองอยู่พักนึงคือคิดว่าไม่กระโดดแน่ๆ ว่ายน้ำยังไม่แข็งเลย สูงก็สูง แต่.. ชาวต่างชาติทั้งหลายที่พากันมาเที่ยวคือกดดันโดยการนับหนึ่งถึงสามให้เรากระโดด เสียงเชียร์เสียงให้กำลังใจเพียบ คือเขาคงไม่เข้าใจกิจกรรมที่เขาเล่นมันแตกต่างจากบ้านฉันไง เขาพากันนับอยู่ประมาณห้ารอบ ก็ไม่พากันกลับสักที นี่ก็คิดในใจว่าคนอื่นกระโดดก็ยังขึ้นมาได้ ถ้าจมต้องมีคนมาช่วยละว้า ตัดสินใจกระโดด ก็ยังคิดอยู่ว่ากล้าได้ยังไง หลังจากนั้นเจอcliffที่ไหน กระโดดหมดจ้า แต่ละที่นี่ไม่ต่ำกว่า 20 feet from cliff เดินป่า แสตนด์อัพแพดเดิล (อันนี้คือเราต้องยืนพายบนไม้กระดาน) คายัค ร่องเรือ คือคุ้มมาจริงๆ ทุกที่ที่ไปคือยังกับภาพวาด ที่เที่ยวเยอะมากจริงๆ แก้มชอบนั่งดูพระอาทิตย์ตกแต่ละวันท้องฟ้าสีไม่ซ้ำกันเลย เห็นรุ้งบ่อยมาก เต่า แมวน้ำ โลมา ปู เห็นเป็นประจำเลย ถ้าถามว่าเที่ยวบ่อยมั้ย ต้องบอกว่าทุกวันหลังเลิกงาน ทำงานก็เหนื่อยอยู่ แต่พอได้เที่ยวแล้วมีแรง 555 บางทีตีสอง ยังไปส่องกุ้งอยู่เลย แต่ตอนเช้าก็ไปทำงานตรงเวลานะค้าบโผม คนไทยอยู่เกาะนี้เยอะพอสมควร เวลาเราไปซื้อผักเค้าคิดกับเราแค่ครึ่งราคาแล้วยังแถมผัก น้ำปลาร้า ให้เราเยอะแยะเลย ตอนที่พี่กัน(พี่จากอเมริกันเลิร์นนิ่ง)มาเยี่ยม เราดีใจมากเห็นพี่มาเยี่ยมน้องๆ  อยากพาพี่เที่ยวเลย เพราะก็ไม่รู้เราจะได้มาอีกมั้ยแล้วมันไม่ได้ใกล้เลย ก็ได้ไปปาร์ตี้ริมหาดกันก่อนพี่เขากลับ เพราะพี่ต้องทำงานต่อ บ้านเมืองที่นี่ไม่อันตราย จะมีคนขับรถตรวจตลอด การ์ดบางคนเห็นเราก็เข้ามาทักทาย เวลาเขาเห็นเราที่นี่ก็คอยรับตลอด ก็เรียกได้ว่ารู้จักคนเกือบทุกอาชีพที่นั่น คนขับรถบัสเห็นเราก็จอดรอตลอดเลย ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่เขาก็พากันเรียกเราว่า my friend ตลอด 5555 สภาพอากาศไม่ได้แตกต่างจากบ้านเราเยอะ แต่จะไม่ร้อนเท่า นี่เล่าโดยสรุปนะ ถ้าแบบเต็มๆกับความประทับใจสามแผ่นก็ไม่พอ

ขอบคุณอเมริกันเลิร์นนิ่งที่ให้โอกาสแก้มได้เข้าไปสัมผัสในความเป็น Paradise Island จริงๆ ส่วนเรื่องรูปไม่ต้องพูดถึง ลงได้แบบไม่ซ้ำ สวยทุกมุมในคาวาย สวยจนต้องอัดคลิปเก็บไว้ ลืมบอกตอนขึ้นเครื่องกลับได้ขึ้นเครื่องใหญ่ ตอนที่เครื่องกำลังออกตัวนี่น้ำตาไหลเลย เหมือนยังไม่พร้อมจะกลับ ยังไม่ถึงไหนเลยคิดถึงคาวายซะแล้ว แก้มคิดว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้มาที่นี่ ขอบคุณที่ดูแลน้องตั้งแต่เรื่องทำเอกสาร คอยให้กำลังใจ ติดตามความเป็นอยู่ จนกลับไทย อยากให้น้องๆที่ยังมีโอกาสในช่วงเรียน ได้รับประสบการณ์ลองเปิดใจ กล้าที่จะใช้ชีวิตในต่างแดน แล้วจะรู้ว่าความคุ้มค่าของชีวิตเป็นยังไง

รูปบรรยากาศ Work and Travel USA