เพื่อนร่วมงาน: ที่นี่เป็นศูนย์รวมนอน-อเมริกันค่ะ มีอเมริกันแท้ๆแค่เจ้าของละมั้ง(ไม่พิมอิ้งเดะเพื่อนมาอ่าน555555) มีจาไมก้าทั้งหมด 70 เปอร์เซ็น 20 เป็นฟิลิปปินส์ ที่เหลือเป็นยุโรปและเราเด็กไทยใจดี 5555555 มาอยู่ที่นี่เราบอกเลยว่าไม่แกร่งจริง ให้หนีไปค่ะ 55555 เพราะอุปสรรคทางด้านภาษา เชื้อชาติ ความเชื่อ ทุกอย่าง ไม่พูดแล่วววว 5555555 แต่จริงๆเราได้เพื่อนเยอะมากค่ะ มากจริงๆ เกือบทุกเชื้อชาติเลย แบบสนิท นอนกอดกันเลยก็มี เอาง่ายๆเลย คนที่นี่คนไหนดีก็ดีมากกก ส่วนคนไม่ดีก็ไม่ดี๊ไม่ดีจนเราแบบ มันมีคนแบบนี้จริงๆเหรอบนโลกใบนี้ แต่นั่นแหละเนาะก็ช่างมันบ้าง ให้ทำลืมๆไป คิดบวกเยอะๆ หรือวันนั้นเจออะไรไม่ดีมาก็ไปบ่นกรอกหูพี่ๆที่สนิทที่ห้องก็พอ ก็พอระบายอารมณ์ได้อยู่(แต่พี่ๆเราคือหูบอดไปละ)
สรุปเรื่องเพื่อน คือเพื่อนไทยคือดีงามน่ากราบไหว้ทุกคน ของกินไม่หวง ระบายทุกข์ได้ ร้องไห้ด้วยกัน ที่สำคัญ จักรยานให้ยืมฟรี 55 ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา บางคนพึ่งรู้จักกันที่นู่นแต่กลายเป็นเพื่อนร่วมผ้าเช็ดหน้ากันจนถึงทุกวันนี้ รักนะจ๊ะ 555555❤❤

จริงๆอยากเขียนยาวกว่านี้แต่สงสารคนอ่าน
เอาไว้มาถามได้อีกนะ 555
เราอยากบอกว่าเราไปได้อะไรมากกว่าเงินแน่นอน แล้วจะทำให้มีความคิด โตขึ้น หรือเกิดอะไรกับเราอย่างที่เราคาดไม่ถึง อย่างที่เราไปเราได้ทำงานที่หนักมากๆๆๆๆ แต่เป็นงานที่มีระบบ มันเหมือนให้เราได้ลองทำงานจริงๆในองค์กรที่ใหญ่มากๆคนเป็นพันๆ เราเรียนรู้จะอยู่กับมันแล้วผ่านมันมาได้ยังไง ต้องดูแลตัวเอง ต้องทำยังไงถึงจะทำงานได้อย่างมีความสุขพอๆกับบอกให้ที่บ้านรับรู้ตลอดว่าเราอยู่ยังไง สบายดีไหม อันนี้เหมือนจะง่าย แต่สำคัญมาก เพราะนิสัยดิฉัน อิแม่รู้ดี 5555555555 นอกจากพ่อแม่ลุงป้าพี่ๆแฟนๆที่น่ารักของเราแล้ว ขอบคุณท่านอาจารย์ทุกท่าน ขอบคุนเพื่อนๆทุกคนที่ห่วงและเพื่อนสนิทด้วย

แล้วก็พี่ๆAmerican learning
ทุกๆคนเลย พี่แพรว พี่รุ้ง พี่ๆที่อยู่เบื้องหลังทุกคน โดยเฉพาะเจ้กันคนดีคนนี้คนเดิม ไม่เคยรำคาญเค้าเลย ขอบคุณจริงๆที่ดูแลน้องมาตลอด ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี ไว้เค้าไปเที่ยวจะซื้อของมาฝาก(พูดทุกครั้งยังไม่เคยให้555) อยากบอกว่ารักและขอบคุณมากๆงับ