พอรู้ว่าจะได้ไปเรียนที่แคนาดาสิ่งที่กลัวมากที่สุดก็คงจะเป็นเรื่อง Host Family กลัวว่าจะเข้ากับเขาไม่ได้หนูรู้ตัวว่าหนูเป็นคนที่ดูมีความสุขเริงร่าตลอดเวลาแต่จริงๆ หนูก็มีด้านที่เงียบชอบมีพื้นที่ส่วนตัวเอาแบบมากๆ กลัวว่า Host เขาจะไม่โอเคกับเรื่องนี้ แต่เขาเข้าใจเพราะว่าเขาเคยรับเด็กแลกเปลี่ยนมาหลายๆ ปีแล้ว เขาก็บอกว่าเขาเข้าใจวัยรุ่นก็อยากมีเวลาของเขาเอง

หนูดีใจมากต่อมาก็เรื่องโรงเรียนเด็กนักเรียนที่นี่ก็เป็นคนที่เฟรนลี่มากๆ เลยค่ะแต่อย่างที่ว่าหนูถูกสอนมาจากครอบครัวว่าแบบให้เป็นแบบเด็กที่โตกว่าอายุนิดนึงแต่พอมาอยู่กับเด็กอายุเท่ากันที่นี่หนูรู้สึกว่าบางทีเขาเล่นเยอะไปนิดนึงสำหรับหนูแต่หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะหนูก็เคยเป็นแบบนั้นหนูรู้ว่าทุกคนก็มีช่วงเวลาที่อยาก สนุก เพลิดเพลิน พอโตขึ้นมาเราก็จะไม่ได้ใช้เวลานั้นแล้ว

สิ่งที่หนูชอบที่สุดคือว่าที่นี่เขาพูดภาษาอังกฤษกันหมดเลยเพราะฉะนั้นทุกคนก็จะเข้าใจกันหมดเลย จะไม่มีคนพูดภาษาอื่นแล้วหนูก็รู้สึกว่าหลังมาอยู่ที่นี่หนูพูดภาษาอังกฤษเร็วขึ้นเพราะว่าหนูชินกับการพูดแบบนี้กับทุกคนที่นี่แล้ว มาอยู่ที่นี่แล้วรู้สึกคิดถึงประเทศไทยมากๆ รู้สึกคิดถึงอาหารไทย คิดถึงอากาศร้อน แต่หนูก็ชอบอากาศหนาวที่นี่คิดถึงทะเล คิดถึงส้มตำ